mUltimate Chopin

op. 28 nr 17, Preludium As-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy A

t. 19

Utwór: op. 28 nr 17, Preludium As-dur

fis1 w KFI

! miniat: wycinek, ten takt, tylko górna 5-linia.
EZTU = # fis1

f1 w A (→KF→Wn, →Wf→Wa)

Tu bez kliszy 
..

W wersji przygotowanej do druku odczytana dosłownie górna nuta akordu na 5. ósemce taktu brzmi f1, gdyż nie ma w tym takcie odnoszącego się do niej znaku chromatycznego. O niemal pewnej pomyłce Chopina świadczą:

  •  postawiony przed tą nutą w KFI, potwierdzający autentyczność wersji z fis1,
  • obecność w tym akordzie uderzanego lewą ręką e1, które z f1 dałoby niemiłą słucho­wo zbitkę – por. t. 21, w którym Chopin uniknął podobnej zbitki, pomijając gis1.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Skreślenia A

t. 38

Utwór: op. 28 nr 17, Preludium As-dur

..

W A (→Wf) ćwierćnuty górnego głosu pr.r. nie mają kropek przedłużających. Jest to z pewnością niedopatrzenie Chopina – por. analogiczne t. 6 i 14. Kropki znajdują się w KFI, a także w KF (→Wn) i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy A , Adiustacje Fontany , Błędy powtórzone Wf

t. 65

Utwór: op. 28 nr 17, Preludium As-dur

 w KFI, KF (→Wn) i AM

! miniat: wycinek nieduży, tylko dolna 5-linia,        TGTU

Bez oznaczenia w A (→Wf→Wa)
..

Brak  w A (→Wf→Wa) to z pewnością niedopatrzenie Chopina, który dopisując te znaki na ostatniej stronie Preludium, mógł łatwo pominąć ten takt, zapisany jako jedyny jeszcze na poprzedniej stronie A (patrz wyżej, uwaga o łuku). Niezmiennego zamiaru akcentowania także tego dźwięku dowodzą znaki zarówno w KFI, jak i AM, oraz świadectwo uczennicy Chopina, pani Dubois, przekazane przez Ignacego Jana Paderewskiego*:

"Pamiętam, że raz, gdy grałem 17. Preludium Chopina, pani Dubois powiedziała, że w końcowym jego odcinku 
Chopin miał zwyczaj grać nutę basową [As1] z dużą siłą (mimo że wszystko pozostałe grał diminuendo). 
Ową nutę uderzał zawsze w ten sam sposób i z jednakową siłą ze względu na znaczenie, jakie jej nadawał. Akcentował ją i wyodrębniał, ponieważ pomysł tego Preludium opiera się na dźwięku starego zamkowego zegara, wybijającego jedenastą godzinę. [...] Chopin nalegał zawsze na to, aby nuta basowa była uderzana z tą samą siłą – bez diminuendo, ponieważ zegar nie może dzwonić diminuendo."

Fontana, który znał Preludium jeszcze z wcześniejszej wersji, również najwidoczniej zapamiętał ten efekt, gdyż dodał  w KF (→Wn).

* I. J. Paderewski, Mary Lawton, The Paderewski Memoirs, Londyn 1939, s. 154.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy A , Adiustacje Fontany